Met Klaasje gaat het prima; ze is nu alweer vier maanden bij ons, en reageert steeds vertrouwder. Nog wel angstig wanneer ik haar van bovenaf wil aaien, moet toch echt voor haar door de knieën. Met Monique heeft ze een hele vrolijke band, ze praat met haar, komt bij haar om te zeggen wanneer ze honger heeft en wanneer ze gegeten heeft, gaat haar direct begroeten wanneer ze thuis komt van een wandeling met mij.

Ze is ook wel nieuwsgierig, we hebben haar al laten kennis maken met een groep honden voor wanneer ze met Zazou één dag in de week naar een kennel gaat. Ging best goed. Wat terughoudend, maar geen paniek. Mensen weten van haar situatie en zullen haar ook beslist niet loslaten buiten de omheining.

Vandaag heb ik haar voor het eerst wat langerlos gelaten met een riem vast aan Zazou; onze kruising Waterhond van 12 fungeert nu als een soort kleuteroppas. Gelukkig hebben ze dezelfde interesses: muizenholen aan de rand van de dijk bij de hoge waterstand!

Ze houdt ook wel in de gaten waar ik loop, alleen bij het weer vastpakken deinst ze terug, dan is het goed dat ze aan Zazou vast zit. Zal nog wel enige tijd kosten, maar geeft niet. Die tijd hebben we wel, wat lukt is mooi, en anders doen we er langer over.

Klaasje is nog een kleuter, moet haar puppytijd inhalen, denken we wel eens: schoenen verzamelen, papier in stukjes scheuren…

We hebben het zusje van Klaasje gevonden, of liever gezegd: zij heeft ons gevonden, en die vertoont hetzelfde gedrag. Klaasje en haar zusje zullen elkaar zeker ontmoeten de komende tijd. 

Monique en René 

Zazou en Klaasje als dijkinspecteurs bij het hoge water in Pannerden.