maandag 31 juli 2017

Sorro

Hallo allemaal,
Ik ben Sorro, jullie kennen mij als uit de auto gegooid door mijn baasjes en wonende bij een benzine station.. Wat was ik verdrietig zeg. 
Na een dood enge reis kwam ik in een vliegtuig aan in Nederland bij mijn nieuwe ouders. 
De eerste dagen was ik bang voor mijn ouders en grote broer, ik dacht ook echt dat ik het niet zou overleven toen ik de grootste hond uit mijn leven zag (in het Nederlands heet deze hond paard) maar nu ben ik er klaar voor om jullie over mijn nieuwe leven te vertellen.

Mijn motto is: een dag geen water/modder pret is een verspilde dag!!

Hobby: tuinieren, zie foto 8 = trots op mezelf!
mam er kunnen nieuwe plantjes in de tuin!!

Het leukste woord in de wereld is SORRO, mijn naam..  Zodra mijn moeder roept race ik als een racket naar haar toe!! Krijg ik een koekje. Sorro=koekje

De laatste foto dat is mijn broer, Pestorr, 7 jaar geleden hebben mijn ouders hem van ACE geadopteerd.

Ik ben nog wel bang voor (de meeste) mannen en kinderen maar dat gaat steeds beter. 

Leven in Nederland = LOL :)

Dat was een verhaaltje over Sorro
Groetjes

Demelz


Thor en Carumbo's baasje kan niet meer voor hem zorgen,...

Vader is erg ziek, hij kan hierdoor niet langer voor zijn hondjes zorgen,…
Zijn hondjes staan hierdoor op de helling, er werd veel heen en weer gepraat, maar niemand wil hen redden,… Kinderen kunnen hen niet opnemen, noch vrienden of kennissen, dus is er maar 1 oplossing, en dat is dat ze beiden naar een dodenstation worden over gebracht,… Toen werd onze hulp ingeroepen, en dat midden zomer, het dumpen gaat maar door,… Thor en Carumbo werden door familieleden gebracht, vergezeld door heel wat krokodillentranen,… De twee stakkers hebben echt verdriet, want hun wereld staat op de helling,… Hun papieren werden vlug afgetekend en dan vlug wegwezen, met de onbegrijpende blik van de twee gedumpte hondjes in hun rug,…



Manu

Verleden jaar juli hebben wij Manu van Schiphol opgehaald. Wij vielen voor zijn vrolijkheid. Vanaf het eerste moment voelde hij zich thuis in Holland. Hij vindt het zowel leuk om languit naast ons op de bank te liggen en mooie wandelingen buiten te maken. Manu past bij ons...een rustig en vriendelijke hond. Wij hebben erg veel plezier met elkaar, hopelijk nog jaren samen. Namens Manu iedereen hartstikke bedankt voor jullie opvang en goede zorg.

Groetjes
Manu en familie.


Dag lieve Mani...Paky gaat je missen

foto van Ace-charity Fabienne Paques.

zondag 30 juli 2017

Podenco kijkt TV

En wat hij daar ziet en hoort........hoe kan dat nou?

Klik hier voor het filmpje.

Bedankt Han.

Kikkers zoeken in de tuin.....

Deze 3 doggies vinden dat kikkers niet in de tuin van de baas thuishoren dus daarom een gezamenlijke jacht opgezet.

Klik hier voor het filmpje.

Met dank aan Han.

Lucy ruim 2 weken bij de adoptanten.

Het verhaal van de adoptanten:

Na eerst 2 Cocker Spaniels (beide 14 geworden) en onze 2 West Highland White Terriers bleven we in 2016 met 1 Westie over (de andere was ook 14 geworden). Tijdens de Kerstdagen was Ada een beetje aan het Googelen geslagen en zo kwam zij op de site van verhuisdieren.nl, alwaar wij Molly tegen. Dinsdags na de Kerst zijn we met Daisy (onze overgebleven Westie) naar Voorburg gereden om te kijken of er een mooie klik was met Daisy. En die was er, kort daarna hadden wij Molly bij ons. Dus toch weer 2 hondjes.

Wat we niet konden voorzien was dat Daisy begin februari op bijna 14-jarige leeftijd plotseling overleed.

Vooralsnog besloten Ada en ik om géén tweede hondje meer te nemen, echter, we hadden al zolang twee hondjes gehad dat we daar te zeer aan gewoon waren geworden.
Ada keek toch regelmatig op diverse websites van organisaties die hondjes uit het buitenland een tweede kans willen geven, en kwam zij op de website van de stichting ACE.

Daar kwam ze al gauw Lucy tegen. ’n Schnauzer(tje) van ongeveer 6 jaar. Oorspronkelijk uit Spanje maar al een paar jaar, samen met een ouder hondje, bij de moeder van Jennyfer Roozendaal. Deze mevrouw overleed ’n paar maanden geleden en werden haar hondjes een beetje heen en weer geslingerd. Het oude hondje blijft bij Jennyfer, ondanks dat ze zelf al een paar honden heeft. Voor Lucy is zij bij de ACE terecht gekomen en zo kwam Lucy bij ons.

De verstandhouding tussen ’n Roemeense Molly en de Spaanse Lucy is uitstekend te noemen. Wij hebben 0,000000 % spijt dat we deze twee moppies een nieuwe kans hebben gegeven.


Groetjes Cees en Ada




zaterdag 29 juli 2017

Oudere hondjes adopteren

Hallo,
Graag wil ik een lans breken voor de oudere honden die ter adoptie staan bij ACE.
Wij hebben momenteel 5 senioren honden bij ons wonen, waarvan er 2 via ACE komen.
In Oktober 2015 kwam Gitta bij ons wonen, en parmantig dametje, dat in no time gewend was aan onze Nederlandse gewoontes. Gitta is een echt tuttebelletje, ze geniet van aandacht, een wandelingetje op z'n tijd, en natuurlijk van eten.
Gitta's gezondheid was perfect. Helaas begint ze nu, nu ze bijna 15 is een beetje te dementeren. Echter met ondersteuning van een pilletje, is haar gedrag weer rustiger, en kan ze op een goede manier van haar laatste periode op deze wereld genieten.

1 Mei jl kwam Toy in Nederland aan, en kwam hij bij ons wonen. Toy is in Juni 11 jaar geworden.  Hij heeft het verschrikkelijk zwaar gehad in Spanje. Hartworm, Leishmania, verlaten door zijn familie, en in een dodingsstation beland. Dankzij ACE weer in liefdevolle handen beland.
Toy is een verschrikkelijk aanhankelijk mannetje. Hij had wat aanpassingsproblemen maar die zijn nu zo goed als verdwenen! 
Hij geniet van z'n leven in Nederland, en wat zijn wij blij met dit manneke. Wij hopen nog jaren samen avonturen te beleven met hem.

Senioren honden verdienen ook zo een warm mandje. Het geeft zoveel voldoening ze zien te genieten.

Daarom enkele fotos van Gitta en Toy in een lekker mandje.








Aankomst Zaventem 28 juli 2017

Vrijdag 28 juli zijn Bobsy, Marinus, Chely en Janneke aangekomen op Zaventem.

De meesten vonden het toch wel wat spannend behalve Marinus. Hij was dolenthousiast en liet dat ook volop aan zijn nieuwe baasjes zien.

Bobsy en Janneke daarentegen vonden het wel lekker om alles te volgen lekker in de armen van de baasjes. Voor de timide Chely was het beste plekje in de schoot van het baasje. Veel geluk, jullie verdienden het😘





Buly 12976

Het gaat prima met Buly. Hij is buiten erg speels en het gaat goed met mensen en andere honden. Als ik hem uitlaat loopt hij altijd los en hij luistert inmiddels goed. Binnen is hij de rust hemzelve en vraag ik me weleens af of ik wel een hond heb.
Hij is een keer gecontroleerd door een dierenarts en is gezond.
Volgens mij heeft hij het erg naar zijn zin en ik ook.

Vriendelijke groet,

André Hoitinga






Voor een filmpje klik hier.

ACE Queso vertelt: juli in Belgenland

Hallo daar allemaal. Wij blijven deze zomer lekker in Belgenland. Ook hier kan het leuk zijn. Lees maar.

Op 30 juni komen ieder jaar opnieuw “de Belarusjes” toe, zoals de baasjes hen noemen. De Belarusjes zijn hun twee vakantiedochters die sinds respectievelijk 6 (Nastia) en 4 (Lisa) jaar de maand juli doorbrengen bij de baasjes in het kader van gezondheidsvakanties voor Tsjernobylkinderen. Twee toffe meiden, dertien jaar ondertussen, én absoluut fan van hondjes. Belangrijk dat laatste!

De eerste kennismaking met onze ACE Huggo verliep in het begin wat stroef. Mijn hondenbroertje Huggo is namelijk van het zeer jaloerse en bezitterige type. Geen indringers in mijn leuke luxeleventje, denkt hij keer op keer als iemand onbekend voor hem zich bij ons aandient, dus blaffen en vooral ook grommen op z’n best. Geen houden aan. Maar na een doorgedreven kennismakingssessie (met tennisballen gooien en snoepjes uitdelen), ging het al vlug beter en zag Huggo dat twee Belarusjes wel eens heel leuk gezelschap konden zijn. 




Zijn wantrouwen smolt na enkele uren als sneeuw voor de zon. Ikzelf, mijn hondenbroertje Babel en hondenzusje Molly kenden de Belarusjes al van de vorige jaren natuurlijk. Geen enkel probleem voor ons. We zien de voordelen heus wel hoor: meer snoepjes en meer spelletjes. En vooral… meer knuffels. Veel meer knuffels. Zalig! Al moet het gezegd dat Huggo dit jaar vooral met de aandacht ging lopen: de charmeur. 




De eerste week van juli brachten we thuis door. Op 7 juli vertrokken we voor een weekje naar De Panne. Strandvakantie. Ook voor ons was het genieten. Huggo blijkt, naast charmeur topklasse, ook een échte zonneklopper te zijn. Ikzelf hou meer van schaduw. De zon is niet écht mijn ding. Ik verstopte mij dus lekker onder de bank bij mijn baasjes. Ieder zijn ding hé. Maar Huggo had het op het strand met de meisjes reuze naar zijn zin. Kijk maar naar de fotokes hieronder. 








Nadien gingen we naar de Ardennen. In de buurt van Durbuy. We zijn er een weekend gebleven. We bezochten de dolmens en menhirs van Wéris. Maar de vakantiewoning viel serieus tegen voor ons, de hondjes. Gelegen aan een drukke en gevaarlijke weg. Geen degelijke omheinde tuin. En dan die trappen!!! Wij ACE-ertjes, trokken onze plan wel met die vreselijke trappen in de woning en in de rotstuin. Maar hondenzusje Molly en hondenbroertje Babel wilden van geen trappen weten, noch binnen, noch buiten en stonden doodsangsten uit telkens de baasjes hen naar boven en naar beneden moesten dragen. Dus besloten de baasjes voor het comfort van iedereen de vakantie van 1 week na goed twee dagen op te schorten, voor er ongelukken zouden gebeuren. De baas was met Babeltje in zijn armen net niet van de trap gevallen! De mammie zag het gebeuren en sloeg in paniek. Dat was de spreekwoordelijke druppel. Wij dus vijf dagen vroeger thuis dan gepland. 


Maar niet getreurd. Ook thuis was het leuk hoor. Die twee Belarusjes zijn schatten. Voor mij mag het vlug juli 2018 zijn. Dan zie ik Nastia en Lisa weer. Want ze hebben het in mijn oren gefluisterd voor hun vertrek gisteren: ze komen terug volgende zomer. Yiehaaaaaaaa!!!!




En dan…Belarusknuffels all over again!!! 


Brief van Gipsy (ACE Almendra)

Beste Pia en andere ACE-ers,
Hier mijn eerste brief in het Nederlands (wat een moeilijke taal zeg).
Ik ben nu net iets meer dan 2 weken bij mijn nieuwe roedelleiders in Leiden.
Wat een schrik zeg de afgelopen periode. Eerst word ik in een groot bewegend hondenhok gezet, wordt ik eruit gehaald en dan sta je op een koud vliegveld in Eindhoven. Ze hadden me wel even mogen waarschuwen. Dan had ik een andere jas aangetrokken. Ik was daarom in eerste instantie niet van plan om uit de bench te komen. Ik hoopte het eerste vliegtuig terug naar Spanje te nemen (madre Dios).
De roedelleiders hebben me daarom naar een ander hondenhok gedragen waar ik meer dan een uur met een soortgenoot moest doorbrengen. Dat bleek mijn nieuwe zus te zijn. Toen ik er eindelijk uit mocht stapten we binnen in een drijvend hok. Ik verzin het echt niet. Daar werd ik veel geknuffeld (alhoewel ik nog niet zo goed weet wat dat is). Poepen mocht ik gewoon in de tuin. En dan was het later ineens weg.
De volgende dag gingen we een rondje lopen maar dat vond ik niet leuk. Ik wilde zo snel mogelijk terug naar het drijvende hok. Gelukkig werd ik niet gedwongen om verder te gaan. Dat gaat heel langzaam beter. Het alfa mannetje en vrouwtje zeggen dat ze aan me kunnen zien dat ik op straat geleefd heb. Ik hou er niet zo van als men aan mijn kont zit. Ik schrik erg als ik buiten ben. En ik ben altijd op mij hoede. In het donker durf ik veel meer. Gisteravond heb ik zelfs aan lijn gezwommen. Dat was heel raar. Ik snap het concept water nog niet helemaal.

Langzaam maar zeker ben ik nu de omgeving aan het verkennen. Ik moet nog wel een tijdje aan de lijn blijven omdat ik nog erg schrik van geluiden, fietsers etc. In de tuin heb ik een eigen plekje gemaakt waarvandaan ik de tuin en het drijvende hok in de gaten kan houden. De deur staat hier altijd open dus ik kan er heen gaan wanneer ik wil. Ik wil graag met mijn nieuwe zus spelen maar die gromt steeds en dan stop ik maar. Maar ze kwispelt wel met haar staart. Ik moet me daar de komende tijd toch eens in verdiepen. Zou je ook kunnen spelen als er gegromd wordt???
Binnen heb ik ook een fijne plek waar ik graag lig. Die deel ik met mijn nieuwe zus.
Ook ben ik bij de dierenarts geweest. Dat was wel raar. Hij zat zelfs op privé plekjes waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden. Ik stond doodstil en heb me gewoon niet bewogen. Daarvoor kreeg ik een snoepje maar ik laat me mooi niet omkopen met eten. Dan zou het voor mijn bazen veel te makkelijk worden. Ze moeten wel hun best doen om mijn vertrouwen te winnen.

Zoals jullie begrijpen valt het allemaal niet mee. De taal leren, inburgeren, bazen leren kennen en vertrouwen. Ik zal binnenkort ook wat filmpjes en foto’s sturen.

Een lik, een poot en een knuff…….. nee dat doe ik niet met iedereen


Gipsy



Poezen van vlucht 24-7 Rotterdam

Afgelopen maandag mocht ik de vluchtopvang doen van 4 jonge katjes waar ik de adopties van gedaan heb. Inmiddels zijn Kasper (nu Nino) Cottage (nu Jopie) Cynthia (nu Guusje) en Viela al goed ingeburgerd in hun nieuwe gezin. Geniet even mee van de mooie plaatjes!

Esther Coolen





Tuurlijk past dat wel. 😉

Zo

foto van Barbara Woestenburg.

Of zo??

foto van Barbara Woestenburg.

Rafi is thuis😍

foto van Ace-charity Fabienne Paques.

Update foto's nieuwe kliniek