Sei (nu Flynn).

In januari 2015 moesten wij ons Engelse setter laten inslapen en eigenlijk wilden wij geen hond meer, maar dat hebben wij niet lang volgehouden. Het was erg stil in huis, geen vrolijk kwispelende hond die naar je toekomt, geen wandelingen meer enz. Nee niet leuk. Maar wij wilden geen pup meer, maar een herplaatsing uit Spanje, maar dan wel weer een setter een kans geven om een mooie toekomst te kunnen geven. En zo kwamen we bij Sei (nu Flynn).

Wij mochten Flynn (toen twee jaar) 31 mei 2015 ophalen van Schiphol.

Flynn is gewoon puur, met maar één probleem en dat was dat hij verlatingsangst had. Dat was wel een bron van zorg, want je woont tenslotte in een woonwijk. De situatie is nu, dat hij nu eigenlijk best goed alleen kan zijn. Wij hebben alles rustig opgebouwd (wij hebben nog nooit zo vaak in de garage gezeten met een e-book en blokjes om gelopen om hem vertrouwd te geraken dat wij ook weer terugkwamen, maar hij legde de link niet). De oplossing was dat hij nu een antiblafband om krijgt, die een hoge toon geeft als hij blaft. De antiblafband activeren wij nu niet meer, maar hij krijgt hem wel om en dan is hij ook rustig. Wij merken wel aan hem, dat gaan wij weg en hij heeft geen band om hij onrustig is en krijgt hij de band wel om hij rustig en relax is. Dus die link legt hij nu wel van: band om en ze komen weer terug. Ik weet dat veel mensen tegen zo’n band zijn, maar wij zien het resultaat nu van een relaxte hond met band om.

Flynn is een hond die ruimte nodig heeft zowel in huis als bij het uitlaten. Loslopen kan, maar dan neemt hij afstand van ons, maar hij houdt ons wel in de gaten en dat is des Setter eigen. Het is en blijft een jachthond.

Hij is nu één jaar bij ons en wij willen hem voor geen goud meer missen. Heel sociaal naar mensen en andere honden toe. Mijn man neemt hem regelmatig mee naast de fiets, gaan bij ons in de buurt naar een wandelgebied met water en gaan regelmatig naar de hondenspeeltuin waar hij naar hartenlust met andere honden kan spelen. Je merkt aan Flynn dat hij de grenzen (taal) kent van andere honden, dat merk je bij veel adoptiehonden die op straat hebben geleefd.

Het is een stuiterbal eerste klas, een clown en hij kan zich bij ons in de tuin uitstekend alleen vermaken met zijn speeltjes. Je kan echt om hem lachen. Gaten graven in de tuin als de beste (wat wij inmiddels sinds kort hebben opgelost met de randen te bedekken met steentjes) en hij wil grote kauwstaven nog steeds in de tuin begraven. Tja hij is tenslotte ook straathond geweest. Ook daar hebben wij de oplossing voor gevonden. Gewoon de staaf door midden breken en dan is het goed.

Wandelingen door bos en veld zoekt hij de modderpoelen op en gaat er dan heerlijk in rollen. Dan krijgen we geen witte maar een zwarte hond mee in de auto. Thuisgekomen gaat hij in bad. Daar heeft hij geen hekel aan. Hij springt zo het bad in en wordt daarna drooggeföhnt, zodat hij ’s avonds heerlijk tussen ons in kan liggen op de bank en wij hopen dat wij dat nog jaren kunnen blijven doen.

Ik heb drie foto’s bijgevoegd. Eén foto uit 2015, één foto van hoe hij nu is (2016) en één foto in een modderpoel en dan begrijp je dat hij wel regelmatig in bad moet.

Hartelijk groet,

Henk en Tineke Kempen