Even een update van mij, Nino. Ik ben nu 8 weken bij mijn nieuwe gezin in Laren en ik doe het super goed. Mijn vrouwtje heeft ook eindelijk genoeg vertrouwen in mij en laat me sinds 2 weken los in het bos waar ik elke dag naartoe ga. Zij vond dat wel heel spannend, maar ik wist natuurlijk allang dat ik dat kon..
Dat gevoel van eindelijk die lange lijn af was onvoorstelbaar fijn! Sindsdien geniet ik me suf. Ik ren en spring en leg veel meer afstand af dan zij, maar altijd weet ik precies waar ze is en kom ik in sneltreinvaart weer terug. Helemaal leuk wordt het als ik op de zandvlakte een hond tegen kom die net als ik van wilde spelletjes houdt. Ik ben dan niet meer te stoppen en volgens mijn vrouwtje is het onvoorstelbaar hoe hard ik kan rennen. Tja...je bent een stoere fitte jongen of niet.
Ook ben ik dol op mijn piepballetje, daar ren ik graag en fanatiek achter aan. Nu heeft mijn vrouwtje weer iets nieuws bedacht om mijn energie kwijt te raken. Ik moet nu naast haar wachten totdat zij de bal heeft weg gegooid in de hoge heide...daarna mag ik hem zoeken met mijn neus...Nou...niet te doen natuurlijk voor zo'n ongeduldig type dat wachten. Ik stuiter op mijn plek en spring 2 meter hoog en als ik dan mag....als een pijl uit de boog schiet ik de hei in en vindt natuurlijk mijn balletje. Mijn vrouwtje vindt dat fantastisch knap van mij en prijst mij de hemel in. Kijk..daar word ik dan weer zo blij van!
Elke keer hoor ik haar zeggen tegen iedereen die het horen wil: ik wíst dat dit mijn hond was vanaf het eerste moment dat ik hem zag en dan ben ik zo blij dat ze voor mij gekozen heeft..ze zegt steeds, ook tegen het baasje, 'ik ben gewoon verliefd op die hond' en dat snap ik best, want zeg nou zelf...ik ben toch ook een knappe vent??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten