Hallo , Bumby is nog maar drie dagen hier, maar het gaat prima met hem.
Yoyo zou eerst Bij mij in de opvang komen. Maar ik ben dus totaal
ongeschikt als gastgezin, want het was liefde op het eerste gezicht. Eigenlijk
bij alle dieren is dat zo, maar ik wilde helpen!
Refugio had zorgen, dus ik wilde helpen. Geld heb ik nodig voor mijn eigen
roedel, naar Spanje kan ik niet, vanwege mijn eigen roedel, dus dan maar
proberen als gastgezin. Yoyo is een heerlijke hond.
Heel gericht op de baas, ik dus. Heel rustig aan de riem. Maaaaaaaar er was
ook nog een broertje, Bumby. Hij was al gereserveerd. Zonde anders had hij
meteen mee mogen komen. Maar ja, het was
nu eenmaal zo. Ik hield het wel in de gaten. Prereservering, dan weer ter
adoptie. Prereservering en weer ter adoptie. En nog een keer.Ik probeerde
contact te zoeken, want ik wilde graag wat overeenkomsten weten tussen de broertjes. Yoyo heeft een stuk uit zijn oor geknipt. Vaak
doen jagers dit, aldus de verhalen op de ACE site. Staartjes afgeknipt. Maar
contact ging moeilijk, doordat Bumby steeds voorgereserveerd was en dan weer ter adoptie. Op gegeven ogenblik heb ik
bij Miek geinformeerd. En ja eigenlijk heeft Miek gelijk, ik heb veel hondjes
van ACE. Maar ik heb in verleden ervaring met hondjes die opgroeien met elkaar. Broertjes in dit geval, eerder broer
en zus. Het is speciaal. Ze kunnen spelen met iedereen, maar met elkaar is het
uniek. Het is een hondje met twee hoofden.
Voor gastmamaas Karine en Will, was het heel heeeeeeel moeilijk, na drie
maanden. Huilen toen Bumby wegreed. Vragen of er wel water in de buurt was, of
ik rekening hield met een en ander.etc.
De begroeting was eigenlijk niets.Even een snuffeltje en klaar.
Maar daar zit nu juist de kneep. Bumby en Yoyo willen eigenlijk buiten geen
honden in hun buurt. Die jagen ze eigenlijk weg.
Zeker als het te wild is. Maar bij elkaar was alleen snuffeltje genoeg.
Geen lip optrekken, geen grommetje niets, helemaal niets. Binnen twee dagen,
liep Bumby ook los, in natuurgebied, samen met
zijn broer op weg. Spelen als met geen ander. Vaak denken mensen dat ze
elkaar verscheuren, maar het is spelen, geen wondje niets, helemaal niets. En
erna samen uitrusten. Ik ben heel blij, dat
ik toch nog Bumby heb mogen verwelkomen, want ik weet hoe fijn het is, weer
samen te zijn. En ook bewonder ik mijn roedel, totaal geen problemen. Even ruiken en
kijken en dan is het klaar.
Bumby en Yoyo zijn zo een eenheid, dat ik twee riemen in mijn hand heb, en
denk dat ik er maar een vasthou. Ze reageren zo hetzelfde, naar alles om hen
heen. Als de een ergens naartoe gaat, om
te kijken gaat de andere ook. Maar natuurlijk is mijn probleem dan ook, als
er een ontdeugend is, is de andere dat ook. In iedergeval wil ik iedereen
bedanken, die bij deze adoptie betrokken is en was,
dat Bumby en Yoyo weer bijelkaar mogen zijn. Fantastisch om weer mee te
maken.
Groeten van mij en mijn roedel, Gerrie en de hondjes. Ik hou jullie
regelmatig op de hoogte en anders via mijn facebook.
P.S. ik maak ook tekeningen voor sparen en frutselen voor doggiez.
Opbrengst voor ACE. Kijk op die site misschien ook wat voor U?
Wat zullen we eens gaan doen?
Ja effe denken
Dit was wat ze zijn gaan doen: klik hier.
Daarna samen uitrusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten