zondag 30 augustus 2015

Het levensverhaal van Indiana...

Mijn mama is gestorven! Zij was een lieve poes met verwachtingen van een gewone poes: een thuis, een kussentje, een bakje met voer, een tuin en een baasje dat haar liefhad.
Mama werd verlaten door haar baasje, geraakte zwanger en stierf helaas kort na de bevalling. Mijn broertje en ik overleefden, dankzij de inspanning van enkele mensen die ons met de fles liefdevol gered hebben. Onze andere broertjes en zusjes gingen samen met mama heen…

Ik kreeg de mooie naam Indiana en ben net als mijn mama eenvoudig en zo vlug tevreden. Ik droom van ergens bij jou naar huis te mogen komen. Wel ben ik geen pers, geen siamees, noch heb ik een stamboom, maar ik ben heel gewoon wit en zwart: een kroelpoes eerste klas. Ik ben zindelijk en heel aanhankelijk. Als je me kent, word ik elke dag eigenlijk alleen maar mooier en als we samen kunnen opgroeien ben ik niet die gewone poes maar de kanjer van het huis, zeker weten...









Geen opmerkingen:

Een reactie posten