Hier zijn dan een paar fotootjes, waaronder de aankomst en de kist waar Chica de
reis mee gemaakt heeft. En dan twee dagen later, na een bad en een beetje
verwennerij.
Het
gaat prima met haar, ik durf te zeggen dat ze zindelijk is en voor de rest gaat
het boven verwachting. Ze eet ’s morgens haar brood met smeerworst en ’s avonds
kip en vis en goede brokken. Kaas lust ze ook, in de leverworst gaan de
antibiotica tabletjes en tegen af en toe een plakje kalkoen zegt ze ook geen
nee. We hebben goede hoop, dat ze gauw zover zal zijn, dat we alle ribbetjes en
de heupbotjes niet meer uit voelen steken. In het begin kroop ze weg op een
plekje op de bank, maar nu durft ze steeds meer om zich heen te kijken en loopt
steeds vrijer door het huis. Ze springt vrij bij ons op de bank en ligt dan
languit te wachten tot er weer geaaid wordt. Ze ligt achterop mijn bed in haar
eigen dekentje gewikkeld en kruipt ’s nachts graag over mijn voeten heen en
droomt en snurkt lekker. Ze kan af en toe wel triest kijken, ik denk, dat ze
haar vriendjes en de verzorgers in Spanje nog mist, en we doen ons best haar af
te leiden en veel met haar te lopen. We proberen haar te laten merken, dat ze
ons kan vertrouwen en dat we van haar houden en de rest moet de tijd doen. We
doen ons best.
Groetjes,
Ria
Geen opmerkingen:
Een reactie posten