Paco en Papito!

Zoals je ziet hebben ze het goed naar de zin. Eerst lekker dollen in het park en daarna samen de stoel van de baas inpikken om even lekker uit te rusten.  Het gaat dus goed ! Om bij Paco te beginnen, bij hem zijn met succes de Hubertus klauwen verwijderd zodat hij nu vrijuit kan rennen en dat doet hij dus ook graag. Daarnaast zijn er twee kiezen getrokken, is ondanks zijn nog jonge leeftijd het tandsteen verwijderd en was 1 kuur voldoende om de oormijt te verhelpen. Qua karakter is hij de makkelijkste. In het begin was hij vrij timide en was zijn kussen vooral het veilige plekje waar vanaf hij met een wat trieste blik de dingen om hem heen observeerde. De enige waar hij direct vriendschap mee sloot waren onze dochter Kim en haar man Jorrit, die regelmatig de honden ophalen voor een wandeling. Na een maand of twee verdween bij hem de droeve blik en gaf hij zich over aan de nieuwe omgeving. Vanaf dat moment zag je hem per dag veranderen en meer genieten van zijn nieuwe huis en alles wat daarbij hoort, dus ook van de kleinkinderen, de ritjes met de auto, de knuffels waar hij tegenwoordig zelf om vraagt en het dagelijkse plakje worst. Daarbij is hij bijzonder slim. Hij was binnen een dag weer zindelijk, kent inmiddels alle normale commando's (weliswaar in het Spaans, maar dat geeft niet, als hij maar luistert), kan prima alleen thuis zijn en begint af en toe speels te worden. In de relatie met zijn vader Papito is hij nu duidelijk leidend. Komen we dus bij Papito. Bij hem gaat alles wat langzamer en moeten we echt werken om zijn vertrouwen te winnen. Hij is duidelijk meer getraumatiseerd dan Paco en anticipeert eigenlijk alleen nog op de dingen die Paco doet. Hij schrikt nog van elke onverwachte beweging of stemverheffing en is daarna uren of zelfs dagen bezig om de angst weer kwijt te raken. Afgelopen week gaf hij voor het eerst een teken van vertrouwen. Tijdens een onweer, waar hij duidelijk bang voor was, zocht hij steun bij mij door op schoot te springen en heel dicht tegen mij aan te kruipen. Vanaf dat moment gaat het duidelijk de goede kant op en weten we ook zeker dat het bij hem ook helemaal goed gaat komen. Qua gezondheid is hij een beetje het brekebeentje. Bij hem was de conditie van zijn gebit en tandvlees dramatisch en uiteindelijk moesten er buiten het verwijderen van de tandsteen 7 tanden en kiezen getrokken worden. Daarbij was zijn neus ontstoken en dat is eigenlijk nog steeds een probleem. Het is eigenlijk een grote korst waar elke keer stukken vanaf vallen en waar weer nieuwe korsten op ontstaan, waardoor het lijkt of het woekert. Zoals je op de foto's van de website van ACE al kan zien staan zijn voorpootjes wat gedraaid en dat blijkt dus het Radius Curvus syndroom. Hierdoor zakt hij regelmatig door zijn pootjes wat vervolgens pijn en mankheid tot gevolg heeft.  Gelukkig is er nog geen sprake van artrose dus met dagelijks een tablet Seraquin en later, als hij het toelaat om ze aan te doen, braces hopen we het voor hem  dragelijk te houden. In het begin had hij, waarschijnlijk door "verkeerd" te lopen ook HD achtige verschijnselen aan zijn achterpoten, maar nu hij door meer te bewegen wat spiermassa opbouwt lijkt dit weer te verdwijnen. De oormijt was ook bij hem na één kuurtje verdwenen.

Ondanks dat de teller bij de dierenarts voor de twee samen al op een aardig bedrag staat hebben we overigens nog geen seconde spijt van de beslissing om ze via jullie te adopteren, en helemaal niet om te besluiten ze bij elkaar te houden. Als je ziet hoeveel ze aan elkaar hebben en om elkaar geven dan is dat al veel meer waard dan de kosten die we gemaakt hebben. 

Groet,

Ruud en Marianne