zaterdag 10 mei 2014

Ons blijvend opvanghondje Skippy

Alweer een jaar ben je bij ons, en jeetje wat heb je ons bezig gehouden.
Baknijd , botjes die je verdedigde, niet weten hoe je moest spelen, het slopen van alle speeltjes die een geluid maakte.
Maar het leukste was het ontdekken van een tennis bal.
Jeetje als je ook wakker bent dan kom je meteen met een bal aan zo van yeahhhhh we gaan balgooien.

Maar het leukste is dat als mijn man thuis komt er eerst zeker 5 minuten gekroeld moet worden.
Met je knietjes,( dat is ook de reden geweest dat we je niet meer weg hebben laten gaan), en daarna het kwakkelen met je gezondheid.
Jeetje wat een nare tijd was dat, zeker omdat we maar niet konden ontdekken wat het was.
Was het toch de winter? Koud was het niet maar als het woord van kom op we gaan naar buiten, dan wilde je niet. Staart tussen de benen en als je naar hem toe ging van kom op kon je soms een knauw krijgen. Toch maar een jas aan dan, maar echt helpen deed dat niet.
En toch iedere dag zwakker en zieker worden.
Afvallen, niet willen eten, vaak diarree je kan het niet bedenken maar jij had er last van.
Uit eindelijk na het zoveelste bezoek dierenarts  en bloed onderzoek er maar weer op aangedrongen van ik wil weer Leishmania test.
En ja hoor uitslag arme manneke heeft het ook, snel aan de medicatie en wij kunnen bijna zeggen van ja ons manneke is er weer.
En hij denkt bij zij eigen?
Lekker puh steek lekker mijn tong uit naar jullie allemaal.
Wat ben je weer die heerlijke ondeugend zalige kroelkip.
We hopen nog jaren te mogen genieten van je.
En willen je nooit meer kwijt!! 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten