zondag 11 november 2012

Prachtige levenshistorie met een happy end.

Sommige ervaringen blijven je een leven lang bij. En in mijn geval is het verhaal van de moederhond Louisiana er eentje van. Haar leven begon als pupje van de zovele. Allen werden hier en daar als geschenk gegeven, andere stierven, maar Louisiana kwam terecht aan een ketting als waakhond ergens in een vergeten hoek van Andalusia. Hier werd ze keer op keer zwanger en haar pupjes gingen elk weer naar een verschillend lot. Tot haar baasje haar op een dag, zwanger en al,  naar het dodingstation bracht. Louisina  bracht haar laatste pups hier ter wereld en de mensen die een pupje wilde konden het dan
adopteren. Zij zou na het vertrek van de laatste pup worden ingeslapen, zo werd ons gezegd.
"Wie wil zoiets nog adopteren" liet een van de werkers met hun glazen hart en ogen zich ontvallen.
Ik nam haar mee. Ze werd ons lieve meid die altijd vrolijk was, met iedereen lief en sociaal, maar niemand viel op haar. Tot op een dag iemand haar hart verloor aan die bijzondere lieverd, alles deed om haar vader te overhalen en daarin slaagde. En zo werd Louisiana geadopteerd en ging naar Frankrijk samen met nog een geluksvogeltje Bandido.
Toen ik zondagmorgen de foto's kreeg met de boodschap dat beiden overgelukkig waren met hun nieuwe baasjes en zij  met hen kon de dag niet meer stuk. Prachtige histories noem ik dat, intens en pure realiteit, en een kroon op ons doel. 
Vaak zien we ze nooit meer terug, maar hun eerste ontmoeting bij ons, of in een dodingstation, of op welke manier dan ook, staat in ons geheugen gegriefd. En als je dan een paar fotootjes krijgt van hoe ze nu door het leven gaan, met zoveel liefde en zoveel respect van beide kanten, hoe ze verwend worden, dat is zalig om te zien, geloof me nu maar.
Je herinnert je de kille kooi van het dodingstation, de sfeer, het meenemen, het inladen, het aankomen in de refugio en heel het vervolg. Soms waren de dagen hard voor hen, dan weer draaglijk, dan hadden ze weer een extra knuffel over die bol nodig, en dan,.... dan kwam die iemand die het van ons overnam en van hun "wereld" weer een "wereld" wilde maken.
Fabienne
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten